Uyandığımdan beri aynı müzik. Bütün playlistimi aradım öyle bir şarkı yok. Şarkıyı söyleyen kadının sesi de yabancı üstelik. Mırıldanmaya korkuyorum, sanki mırıldansam duyduğum ses, sesimin yerini alacakmış gibi. Bu sabaha da paranoid şizofrenlerin kapısından -umarım dışından- bakarak uyandım. Tek başıma yattığım gecenin sabahına aklımda iki kişi ile uyanmış olan ben kafamda çalan müzikle geleni tanımıyorum. Bir yabancıyla uyanmak zor, hele bir de sabah sabah şarkı söylüyorsa. Güzel de şarkı bir şey demiyorum, belki de piyanonun başına oturup yazmak gerek, ya da böyle bırakıp zihnimden silinmesini beklemek gerek ki bu, işe gitmeden önce alınacak bir duş seansında suyla birlikte akıp gidecek. Öyle umuyorum en azından.
Kafamda iki kişi ve ben birini kesin tanımıyorum. Diğerileyse hergün yeniden tanışıyorum. Ve hangisi daha kötü bilemiyorum.
Tanımadığın biri ile uyanmak mı, yoksa hapsettiğin tanıdıkla hergün yeniden karşılaşmak mı?
günaydın...
dreamofacow
- spotlessmind
- elimde bir fincan kahve, ikincil durumlar birincliğe yarışıyor diye düşünüyorum. ben hep düşünürüm. seçtiğim hayatımın seçilmişi olarak karmakarışık bir odada elimi attığım an herşeyi bulabilirim. kafam karışık, kalbim sakin. bir türlü yaşlanmıyorum. rie rasmussen kanatlarından daha büyük kanatlarla, çok daha beceriksizce uçan insanlar görüyorum. kimseye ihtiyacım olmadan yaşamayı bir fincan kahvenin sonuna doğru hergün yeniden öğreniyorum. fil gibi hafızam, bunu tutamıyor aklında. 7 rüyada uçmayı öğrendim, istediğim her an kanatlarımı açabileceğim kadar büyük bir alan istiyorum, o yüzden yazıyorum. albatros olamadım, ona yanıyorum... iyi böyle iyi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder